Jubileum! Eén jaar Dibbes!

Waarschuwing vooraf: tekst met veel kattenpraat, dus vlucht nu het nog kan.

Ik onderbreek even de blogstilte want vandaag vieren we feest! We vieren dat Dibbes precies 1 jaar officieel bij ons woont. Op 15 oktober 2013 brachten we hem naar de dierenarts om hem te laten castreren, chippen en onderzoeken. Gelukkig bleek hij geen kattenaids te hebben, iets waar we bang voor waren omdat dit veel voorkomt bij zwervers. Hij had helaas wel last van iets anders: entropion, een ernstige aandoening aan zijn ogen. Een operatie aan zijn ogen volgde, waarna het beest eindelijk kon zien wie die mensen waren die hem al een half jaar voer gaven en probeerden zijn vertrouwen te winnen.

Een jaar lang Dibbes:

 

Mei 2013: er zit een kat regelmatig bij ons in de achtertuin

Hij ziet er verwaarloosd uit en er is ‘iets’ met zijn ogen,

soms druipt het pus eruit. Hij ziet heel weinig en

is daardoor slecht benaderbaar en erg angstig.

We geven hem eten als we hem zien,

maar soms komt hij dagen niet en

dan ineens drie keer per dag.

Er zit geen enkele regelmaat in

en dat de buren vanaf de zomer

een kitten hebben die op elke kat springt,

helpt niet mee.

 

Omdat in de achtertuin de kitten van de buren 

loopt te klieren, verplaatst Dibbes zich in het najaar naar de voortuin.

Vanaf dat moment lukt het beter hem te benaderen.

 

Hij ligt hele dagen op het tuinpad

soms half onder de heg.

We lopen zoveel mogelijk achterom,

want hij is zo schrikachtig.

Heel langzaam zien we hem ontspannen,

na jaren van zwerven heeft hij veel behoefte aan slaap.

 

Als we een hok voor hem neerzetten, met het oog op de winter

maakt hij daar dankbaar gebruik van. Hij ligt er elke nacht in.

 

 

En overdag ligt hij op zijn hok.

Zo ziet hij wanneer er gevaar dreigt

 ( voor zover hij iets ziet met die ogen).

 

Hij gluurt graag naar binnen

want wij worden steeds interessanter.

 

We kunnen hem steeds beter benaderen

en na wekenlang een spoor van lekkere brokjes

neer te leggen via de voordeur, gang en zo de huiskamer in,

komt hij steeds vaker en steeds langer in huis.

 

Eerst ligt hij alleen op het kleed maar al snel

ook op de stoel of op de voeten van M.

 

Omdat we zoveel vorderingen maken,

heb ik regelmatig contact met de dierenarts over zijn ogen.

Ik stuur haar foto’s en we starten op goed geluk

een antibioticakuur die helaas weinig effect heeft.

 

Hier lag hij een hele avond op mijn schoot,

hij vertoonde ‘ineens’ een totale overgave.

Tijd voor een afspraak bij de dierenarts.

Op 15 oktober brengen we hem weg voor

controle, chippen, enten en castratie.

Dat gaat niet zonder slag of stoot.

Na een halve dag en veel kalmeringsmiddelen voor

Kat én toekomstige baasjes, weten we hem af te leveren.

Hij blijkt entropion te hebben, een aandoening waarbij de wimpers

naar binnen groeien. Een operatie volgt en daarna

nemen we hem mee naar huis. We moeten hem 10 dagen lang 

in versufte toestand houden om te voorkomen

dat hij de hechtingen eruit krabt.

De operatie was zeer kostbaar 

maar we werden gesponsord 

door mijn moeder die wat bijdroeg 

én we kregen een fikse korting van de dierenarts

die het leuk vond dat we zoveel moeite voor een zwerver deden.

 

Hij ziet er heel zielig uit maar hij vond het allemaal prima.

Hij heeft waarschijnlijk altijd met veel pijn rondgelopen

en nu zat hij ondanks de hechtingen lekker droog, veilig,

met voldoende eten en veel aandacht.

 100 % vooruitgang voor deze zwerfkat!

 

 

Hij knapt razend snel op en voelt zich helemaal thuis.

Met de andere katten gaat het – op af en toe wat gedoe na – ook goed.

 

 

Zijn ogen zijn heel langzaam steeds wijder open gaan staan.

 

 

Hij slaapt veel en doet dat met steeds meer ontspanning.

 

Favoriete tijdverdrijf.

 

Etende mensen zijn interessant.

Wie weet valt er iets van die lepel af.

 

 

Hij pakt ons helemaal in.

 

 

 Hij is er nog lang niet.
Hoewel hij een gelukkige indruk maakt en hij heel erg speels is

(spelen hebben we hem moeten leren,
hij begreep er in het begin niets van)
is hij ook nog snel van slag, snel onzeker en erg jaloers.

 

Ik ben van hem en o wee als er iemand

anders bij me ligt terwijl hij dat wil doen.

Net als bij een kind moeten we hem leren dat hij moet delen.
Hij heeft nog last van veel angsten
en toen we hem onlangs wilden enten 
lukte het niet hem in de mand te krijgen
en was het bezoek aan huis door de dierenarts
ook geen succes,
Dibbes vluchtte in overspannen toestand
het huis uit en durfde pas na veel gedoe
weer naar binnen te komen.
Een kat met een verleden dus
en dat verleden is niet zomaar weg, helaas.

Maar toch,
één jaar Dibbes
was vooral

één jaar pret
en heel veel lachen, 

zelden zo’n grappige aandoenlijke kat meegemaakt!

 

Curieus genoeg
 werden de zaterdagse stukjes die ik over hem schreef,

heel veel gelezen en kreeg ik soms mails van lezers

met de vraag hoe het met hem ging,

als ik eens een paar weken niet over hem schreef.

Bedankt voor alle leuke reacties en het meeleven
met alle grote veranderingen
in het leven van deze geweldige kat.

 

 1 jaar Dibbes!